تعیین تأثیر قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی کودکان کم شنوا

چکیده مقدمه: یکی از مشخصات افراد کم شنوا، نوعی ناتوانی در برقراری روابط موثر ورضایت بخش با سایر افراد جامعه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی کودکان کم شنوا است. روش: در قالب یک طرح شبه آزمایشی از نوع سری¬های زمانی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 5 نفراز کودکان۷ تا 9 سال کم شنوا انتخاب شدند. در ابتدا سه ارزیابی متوالی (به فاصله زمانی یک هفته از یکدیگر) از مهارت اجتماعی کودکان کم شنوا به عمل آمد، سپس مداخله آموزشی، شامل 10 قصه در 12 جلسه 30 دقیقه¬ای طی 6 هفته اجرا شد. پس از مداخله سه بار (به فاصله یک هفته از یکدیگر) مجددا مهارت اجتماعی کودکان کم شنوا مورد ارزیابی قرارگرفت.برای اندازه گیری مهارت های اجتماعی کودکان مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام والیوت و برای تحلیل داده هااز روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته¬ها:نتایج نشان داد که قصه¬گویی بر مهارت¬های اجتماعی کودکان کم¬شنوا، تأثیر مثبت و معنی‏دار داشت. (0۱/>p ) نتیجه¬گیری: با توجه به اثربخشی قصه¬گویی بر افزایش مهارت¬های اجتماعی کودکان کم¬شنوا، می‏توان قصه¬گویی را به عنوان راهکاری برای بهبود این مهارت‏ها، به عنوان حلقه‏ای از برنامه توان بخشی برای کودکان کم¬شنوا به‏کار برد. واژه های کلیدی:قصه گویی، مهارت های اجتماعی، کم شنوایی